Mongolenmåndag!

Heeeeeeeey allemaal fijn dat jullie er weer zijn:D!

Nou nog maar een paar daagjes te gaan en dan ben ik alweer terug in het mooie platte Nederland, aan de ene kant is het jammer omdat ik nu al mijn verloren Zweedse lessenkansen dan niet meer goed kan maken, maar aan de andere kant slaak ik gegarandeerd een zucht van verlichting als ik veilig en wel weer een stap op de Hollandse asfaltbodem kan zetten... Niet alleen omdat ik (oh ja?) dan mijn menno weer in de armen kan sluiten en m'n ouders natuurlijk ook:P, maar het 'ik heb geen kamer en al die duizend andere dingen die nog moeten gebeuren' gevoel begint steeds meer aan me te knagen. Tja ik weet het, heb het er al een paar dagen over, maar het wordt alleen maar erger! Ik heb vandaag te horen gekregen dat die ideale kamer waar ik het over had aan m'n neus voorbij gegaan is, ze hebben het voorkeursbeleid bij de IN afgeschaft (belachelijk, waar heb je dan nog connecties voor:@), omdat al die patjepeeërs er niet meer doorkwamen, WHO CARES! Maar ja zolang paps nog niet de macht heeft om al die daken die hij gelegd heeft er weer af te roppen en ze daarmee te chanteren, zal ik netjes achteraan moeten sluiten. Welcome in the real world, taz.

But anyways, vandaag was het weer maandag en dat betekent VROEG opstaan om weer fris op school te verschijnen! Nou dat is weer eens aardig mislukt, ik lag al vanaf kwart over zeven keihard te twijfelen of ik wel op wilde staan, het waaide nogal. Om vijf over acht won mijn discipline het van mijn slaapzucht en besloot ik toch mijn warme bedje maar te verruilen voor de koude kille herfstachtige wereld. Toen ik om half negen ready was for take off begon het tot mijn stiekeme genoegen te regenen en had ik een definitieve reden om mijn vertrek nog even uit te stellen, ik was nu toch al te laat en had m'n werkwoorden nog niet allemaal af, dus heb ik die maar even op m'n gemakje vertaald. Toen ik daar klaar mee was, sloeg het klokje half tien en leek het me zinloos om nog voor de fika (10.00u) op te komen draven, en dus heb ik maar even braaf extra oefeningen zitten maken totdat de pauze bijna voorbij was en de tijd kwam om te gaan... ja jongens ik word nog wel es een hardwerkende student, haha!

De Zweedse les zelf was nu voor het eerst een beetje draagbaar qua tijd, maar we hebben ook wel leuke dingen gedaan: naar een liedje geluisterd over iemand die vond dat ie de lelijkste van de hele wereld was en daarna moesten we een persoon beschrijven; "patrick heeft een bos zwart stro op z'n hoofd en een reusachtige neus, in fact, dat ding tussen z'n oog en mond heeft meer weg van een kapstok dan van een reukorgaan" etc, ach zo kom je de tijd wel door, haha! Halverwege de les kwamen de mensen uit Finland bepakt en bezakt weer terug, grote verhalen natuurlijk "oh natasja, you should have come with us, I want to go back, it was so nice, and the weather was great!!" Jaja, nou aan het werk. Ach en toen ik tijdens de lunch Annemadoos een beetje uithoorde was het misschien toch ook niet echt perfect voor mij geweest, ik voel me al snel een verlaten hoentje en hier was echt niks georganiseerd en moest je echt zelf groepjes maken en erop uittrekken, nah ja ik hou niet zo van dat gehobbel achter anderen aan, maar alleen door de stad slenteren vind ik al helemaal niks (Zoals Doossemarie, die had álleen musea bezocht, pfff triest hoor). Al met al heb ik het gewoon geprobeerd van me af te zetten, ik kan damn it altijd nog naar Helsinki als ik dat wil. De lunch zelf in het vegetarische rot EKO-café was trouwens weer niet te vreten, dit keer kreeg ik tja wat was het, een soort van maïstaart voorgeschoteld, die Amerikanen klonk het wel bekend in de oren, maar ik had er na twee happen genoeg van en heb mezelf met het oog op de weinig resterende dagen maar getrakteerd op een stuk taart met een citroenijsje als toetje, oeps.
Na de toch nog prima te verteren lunch gingen we vandaag met de middagklas op bezoek bij een instelling voor gehandicapte kerels, tja wat moet ik ervan zeggen. I love my disabled uncle Nelson en ik vind al die mongolen heel adorable, zolang ze maar veilig vastgeketend achter het glas zitten, hahahaha. Nee geintje, oh ik ga weer te ver, hahaha. Nou ja, we kregen in ieder geval een uitleg in het Zweeds over dat er zeven mannen woonden met 10 begeleiders en dat ze er allemaal terecht gekomen waren dmv een ongeluk, en dus niet zo geboren waren. Één van deze ongelukstreffers wist zelfs nog een behoorlijk praatje in het engels te produceren en vertelde met halve halen en veel consumptie (een tuinsproeier was er niks bij) dat hij tijdens het waterskiën gevallen was en daarbij geraakt werd door de schroef van een boot (er miste ook een behoorlijke hap uit z'n hoofd), 'but it wasn't too bad, because I'd never have such a good life as I have now', nou dan doe je het toch knap als verzorgingstehuis, of je hebt die arme zielen gewooon ontzettend goed gehersenspoeld. Kenneth -as he was called- had één grote foto van zijn vroegere normale ik in z'n appartementje hangen, en daar liep ie ironisch genoeg al ware hij jezus zelf op twee ski's over het water: Kenneth går på vatten (voor de Mackankenners onder ons;)), but not anymore...
Om drie uur maakte Nancy from Chicago een einde aan de genante stiltes die steeds vielen toen niemand nog de kracht had om luidop en overarticulerend een vraag te stellen, door hem vriendelijk te bedanken en een stap richting de deur te zetten. Wij volgden allemaal als makke schaapjes en besloten samen met de lerares de rest van de tijd op te vullen met een bezoek aan het Carl von Linnée museum (ja inderdaad menno, waar wij onze kanelbullar op hebben gesmikkeld), de man die het classificatiesysteem bedacht heeft. Eh ja ik moest ook even nadenken, maar dat heeft dus alles te maken met het groeperen van planten, dieren en mensen (homo-sapiens, etc), hij schijnt de grondlegger van dit alles te zijn. Volgens onze lerares was hij de eerste man die begon met plannen, dat kon ik me slecht voorstellen, ik bedoel wie is hij om als EERSTE EN ENIGE in de wereld te groeperen en te plannen, maar god wat had ik graag bij die man in de leer gewild als hij me had kunnen leren hoe ik alles in mijn leven realistisch en punctueel kon plannen, en dan vooral naleven.

Helaas was het échte Carl von Linnée museum dicht (renovatie, half juli weer open Dö! dan ben ik net naar huis) maar we hebben wel nog even een rondje door een van die geklassificeerde tuinen gelopen, voor mij was het één groot groen struikgewas, maar die irritante 'fries is een dialect' Ineke wilde om de halve meter stil staan om weer één of ander uit z'n voegen gebarsten stuk onkruid te bewonderen.
Toen we die zogenaamde hortes botanicus tot mijn grote genoegen achter ons hadden gelaten was Moira the teacher echter nog niet te stoppen en wilde ze nog langs het astronomisch museam, wel ja waarom niet, het was toch maar 2km lopen en m'n fiets stond nog bij school. Eenmaal daaraangekomen waren m'n hakjes zowat afgesleten door al die keitjes in de straat, maar gelukkig werden all our efforts beloond met.... een gesloten museum. Ach ik vond het eigenlijk allang best, nu kon ik na m'n act 'ah no, that's a pity!' tenminste op eigen houtje het winkeluniversum nog even gaan ontdekken, hehe. Maar ja het was me ook eigenlijk veel te warm dus na wat boodschapjes en een winkeltje hier en daar ben ik maar weer richting m'n kamertje for just a few more days gegaan.
Aldaar rond half zeven 2 hamburgers op brood gemaakt (ja alles draait nu om het legen van de koelkast, haha) en de rest van de avond verspild met niks doen. oh ja toch wel ik heb nog wat naar kamers gezocht, vrolijke mail getypt voor een kamer die op het forum van Dizkartes stond (vincent check hem even!!), en voor de rest nagedacht over een geschikte mail voor de rest van de kameraanbieders, zucht..

Ach en toen was het alweer kwart voor elf, en moest ik -jawel- nog beginnen aan m'n huiswerk, het zal ook weer es niet zo zijn, ZUCHT. Woensdag zijn btw de final exams, dus morgen wordt studeren!

Liefs och ha det bra,

natasja

http://natasjainuppsala.mijnalbum.nl