Empire State Line.. Eh Building!!!

Haaaaaaiiiiiiiiiii,

Hier een nu zo goed als zeker blutte natasjaaaaa from New York city again. Vandaag weer een enerverend dagje, wat weer gedeeld moet worden met mijn lieve lezertjes (2 á 3;)).

Heuten Tag op tijd mon nest verlaten maar toch weer heeeeeeeeeeeel laat weg omdat monsieur Vincent midden op de dag zijn foto's op z'n laptop wilde zetten. Joost mag weten waarom. Dit leidde in ieder geval weer tot een ruzie van jewelste omdat ik in totaal drie kwartier daarop heb moeten wachten, terwijl we juist hadden afgesproken die dag vroeg op te staan en veel te doen. Omdat hij ook nog eens eerst zijn kamer voor vrijdagnacht veilig wilde stellen, was het uiteindelijk bijna 12 uur voordat we goed en wel aankwamen bij onze eerste happening van die dag: het Empire State Building. Omdat ons pap (de meest verschrikkelijke Brabantse uitdrukking die er bestaat!!) aka Bolle al ons hele leven lang trots naroept "I made it to the top of the Empire State Building" vervolgd door "and the Twin Towers!" konden we niet anders dan deze attractie bezoeken. Jammer dat we het tweede gedeelte van zijn befaamde opschepperij nooit meer kunnen evenaren, maar goed.

Geen idee of dat in de pre-historie toen paps het bezocht ook al zo was, maar we hebben uiteindelijk minimaal 6x meer tijd in de rij doorgebracht dan boven. Een klein overzichtje: een rij om het gebouw in te komen, een rij om boven te komen, een rij om kaartjes te kopen, een rij na het kaartjes kopen door een bottleneck, een rij voor de film, een rij voor de foto's (wordt voor groen scherm genomen waar ze dan een Empire State Building achter plakken), een rij voor de lift naar de 80ste verdieping, een rij voor de lift naar de 86ste verdieping en uiteindelijk nog een rij om naar buiten te mogen op de 86ste verdieping. VERSCHRIKKELIJK. Gelukkig heeft mijn inventiviteit ons de langste rij weten te besparen: ik had namelijk een kortingskaartje weten te bemachtigen, maar deze kon je niet inleveren bij de reguliere kassa's. De vrouw wees ons aan dat we aan het einde van de rij (voor de bottleneck en de lift naar boven) bij het winkeltje mijn kortingskaart konden inleveren. Tussen deze laaaaaange rij van 1,5 uur (denk: pretpark) en de lift naar boven zat niet alleen het winkeltje, maar ook een 'zijstraatje' naar de film 'skyride NY', een soort flightsimulator waar een achtbaan nagebootst wordt die je met een noodgang door new york leidt op een groot beeldscherm. Toen we uiteraard onwetend eerst in de laaaaange rij van 1,5 uur aansloten net als iedereen, dacht ik na een kwartier en 3 stappen naar voren, ik ga es ff kijken waar ik die kaartjes dan precies kan kopen. Dus ik langs de zijkant van die laaaaange rij naar het winkeltje, kaartjes gekocht en aan die mevrouw gevaagd of ik dan nu ook echt weer helemaal daar in die laaaaange rij moest wachten. Ze raadde me aan om dan eerst naar de NY skyride te gaan, vanaf daar mochten de mensen nl. in 1 keer door naar boven. Dat liet ik me uiteraard geen twee keer zeggen; Snel m'n Bro uit de rij gevist en op naar de film:). Uiteraard eerst weer in de rij voor de film gewacht, skyride gevolgd, nog even in een korte rij na de bottleneck voor de lift gewacht en toen op naar de tachtigste verdieping, spannend!!! In Boston was ik wel al op de 52th floor geweest, maar nog nooit zo hoog. Een paar keer ploppende oren gehad onderweg en daarna de lift uitgestapt om vervolgens............... in de rij te staan voor de volgende lift naar de 86ste verdieping. Eenmaal daar aangekomen nogmaals plaatsgenomen in de queue naar buiten om aldaar naar adem happend naar buiten te zwalken: wat een hoogte, wat een uitzicht, wat een wolkenkrabbers, wat een MAGNIFIEK gebeuren!!! Kan me nu voorstellen waarom bolle al die jaren zo opgeschept heeft, want het is echt meer dan prachtig. Je kunt mijlenver om je heen kijken en het hectische New York en al zijn skyscrapers liggen letterlijk aan je voeten. Al die brede straten vol gele taxi's, de helicopters die om Manhattan heen zoeven, het financiële district aan de voorkant, het Chrysler building als goede buurman en verre vriend in één, de verstopte groene vlakte van Central Park. Waar je ook kijkt in de omgeving, nergens is een hoger gebouw dan waar jij je op dat moment bevind. Super.
Twee of drie keer een rondje gelopen en foto's en filmpjes genomen, maar in dit geval zegt één blik meer dan 1000 foto's. Je moet er zijn geweest!
Eenmaal binnen weer netjes aangesloten in de rij voor de lift naar de 80ste verdieping, toen weer in de rij naar de 2e verdieping waar de giftshop zich bevindt, vervolgens in de rij voor de foto's die ze van je nemen als je omhoog gaat (zie www.hierisnatasjaenditzijn.mijnalbums.nl), en godbetert een rij voor de roltrap naar de uitgang. PFEW! Een overweldigende ervaring, maar ik moet toegeven dat het moeilijk is dit positieve gevoel vast te houden als je keer op keer weer opnieuw achteraan moet aansluiten. Uiteindelijk ruim 3 uur bezig geweest, waarvan hooguit een half uur boven.
Na onze kick van de dag stiekem nog 1x een bezoekje gebracht aan de Banana Republic, mijn lievelingsmerk in de States. Betaalbare stijlvolle kleding, jammer dat het niet in Nederland verkrijgbaar is. Al wekenlang zocht ik naar een pak en hoopte het gezien de gunstige dollarkoers in de US te kunnen vinden, maar tot nu toe zonder succes. Ook in deze vestiging zag ik weer een aantal beauty's hangen en tegen beter weten in toch nog maar eens aangetrokken en hij paste!!!! Gelijk wilde ik hem meenemen, maar had nog niet op het prijskaartje gekeken. MMMMMMMMMMMMMMMM. Maar wat bleek? Er ging maar liefst 30% af!!! HOERA. Inpakken en wegwezen natuurlijk, helemaal in mijn nopjes.
Daarna nog even langs de bekende winkelketen Macy's, om op zoek te gaan naar een nieuwe koffer. Dit deed ik niet uit pure kooplust, maar uit noodzaak: Het wieltje van de meegebrachte koffer is afgebroken. Tot nu toe heb ik het loodzware kreng achter me aangesleept, maar aangezien ik een week na terugkomst in NL alweer naar Spanje ga, lukt het nooit om het in die tussentijd te repareren en moet ik dus een andere koffer mee. In de winkel zelf was ik heel erg aan het twijfelen want het liefst wilde ik zo'n goedkoop ding van 40$, maar Vincent had laatst iemand meegeholpen zo'n cheap ass koffer te verplaatsen richting metro, en toen was eerst een wiel en daarna de hendel afgebroken, dus dat soort situaties wil ik voorkomen. Praise the lord waren de 'dure' koffers allemaal 50% afgeprijsd (it must have been my lucky day!!) dus uiteindelijk viel het nog mee. Genant detail was wel dat mijn creditcard dienst weigerde bij de kassa, een niet al te subtiele hint dat het thuis wordt om naar huis te gaan.

Met al de aangekochte spullen en het schaamrood op de kaken van de creditcardblokkering met de staart tussen de benen teruggekeerd naar het hostel ipv de geplande route naar het VN hoofdgebouw. Ff uitgerust en met menno geskyped :) daarna wat gegeten in een restaurantje om de hoek, een Sunday ijsje bij de Mac gehaald (van de chocosaus viel helaas de helft op de grond bij een onhandige oversteek manoeuvre. Op Times Square Morgan Freeman tegen het lijf gelopen, uiteraard ff een fotootje gemaakt. Eenmaal terug in ons hostel het gebruikelijke ritueel afgewerkt: mail checken, internetten, foto's uploaden, stukje schrijven. Nu nog foto's op de site zetten, Sex and the City aflevering kijken en dan... Koese!

Morgen mijn laatste 'volle' dag New York, we hebben nog niet echt plannen gemaakt maar dat gaan we nu zeker doen!

Liefs,

Natasja