Prospero año y felicidad...

Hola todos!!!

Para empezar: prospero año y felicidad!!! Ja die kennen jullie vast en zeker uit het overbekende kerstnummer, heerlijk om het voor het eerst in mijn leven het hele zinnetje te kunnen verstaan. Want hoewel ik dat nummer minstens 24385x gehoord heb, kwam ik nooit verder dan prospero año y polisivat, ofzoiets. Fijn om te ontdekken dat die vier maand toch nog íets hebben opgeleverd.

Als ik terugkijk op de afgelopen weken, was het al met al een vreemde gewaarwording om niks mee te krijgen van het sinterklaasgevoel en eens niet vanaf augustus al pepernoten naar je hoofd geworpen te krijgen. Ook die Amerikaanse bolle vent named Santa wilde maar geen plekje veroveren in mijn gevoelstoestand. Dit, ondanks verwoede pogingen van het stadsbestuur: Málaga was werkelijk waar Hysterisch met een hoofdletter H versierd, de Tilburgse kermis en Disneyland by night waren er niks bij: tienduizenden lichtjes, versiersels en kerststallen sierden het straatbeeld, wat nogal contrasteerde met het prachtige weer van de dagen voor mijn vertrek richting Nederland. Om mijn gemoedstoestand toch een beetje op de rit te krijgen, verblijdde ik mezelf en mijn huisgenoten met kerstradio.nl, de beste uitvinding sinds het internet zelf. Hier kun je tot vervelends toe alle last / driving home for - / I'm dreaming of a white - / All I want for Christmas en alle andere kerstnummers 24/7 beluisteren. Om het nog een graadje erger (lees: vermakelijker) te maken had ik ook nog speciaal voor Annerieke een nummer aangevraagd, wat nog met bijbehorende boodschap werd uitgezonden ook. En om daar de grap van te begrijpen, is enige toelichting nodig, wat teruggaat naar een paar weken vóór de nummeraanvraag..

Destijds waren we namelijk op een zwak moment na het sporten in de grote gele verboden M beland om een maaltijd te nuttigen. Om de caloriehuishouding nog enigszins onder controle te houden namen we een Happy meal waarbij we een figuurtje uit een nieuwe Disneyfilm cadeau kregen, wat -eenmaal aan- constant "yo quiero marcha marcha" zingt, wat zoveel betekent als "ik wil gaan ik wil gaan". Sindsdien haal ik dat kreng iedere keer als ik op Annerieke wacht tevoorschijn en speel hem af tot ze eindelijk klaar is om te vertrekken. Heerlijk!
Uiteraard had ik de DJ van kerstradio.nl een passende boodschap over 'blablabla we zijn in Spanje en luisteren de hele dag' met daarbij het verzoek om "yo quiero marcha marcha' uit te spreken, en dat deed hij!!! Hahaha, Oh ik lag dubbel: " en hier vanuit spanje een verzoekje van Natasja voor Annerieke: yo quiero marcha marcha, en nu speciaal voor haar......" Oh geweldig! Nou leuk leuk leuk. En uiteindelijk is het met de kerstsfeer allemaal goedgekomen zoals jullie waarschijnlijk allemaal hebben kunnen zien in mijn uitgebreide kerstwensmail:).
Gisteren ben ik teruggekomen (en de NEC selectie op het vliegveld in Málaga tegen het lijf gelopen) van twee weken in het zalig koude Nederland en wat heb ik daar genoten. Geschaatst, geschaatst, nog meer geschaatst en wat vliegen de dagen. Het is zo vreemd om dan weer terug te gaan, alsof je twee levens naast elkaar leeft. Nu ben ik weer terug in de Spaanse realiteit, die begint met het zalig zachte briesje en de helder blauwe lucht als ik het vliegtuig uitstap, maar me in de kou laat staan wanneer ik 's middags een telefoontje moet plegen over een nog niet bezorgd postpakket. Het is zo'n scherp contrast: op het ene moment geniet ik zo ontzettend van het feit dat ik hier helemaal alleen ben, op eigen benen, in een vreemd land dat ik me binnen korte tijd enigszins eigen heb gemaakt, waar ik eindelijk iets begin te begrijpen van de koppen in de krant, waar de producten in de supermarkt me steeds minder vreemd aankijken, waar ik zelfs hier en daar flarden van een gesprek opvang en zowaar begrijp waar het over gaat. Aan de andere kant begin ik te beseffen dat deze nieuwe kennis verplichtingen met zich meebrengt: ik kan niet langer weglopen voor mijn studieboeken en de tentamens komen nu angstvallig dichtbij: de proefperiode is voorbij, ik zit nu vast aan een contract dat inhoudt dat ik als de sodemieter moet zorgen dat ik mijn studiepunten binnenkrijg, omdat ik anders een zo niet gewenste achterstand oploop. De komende weken staan niet alleen in het teken van afscheid, maar het echte werk gaat nu pas beginnen. Hopelijk kan ik een goede balans vinden tussen enerzijds genieten van de mogelijkheden die het Erasmusstudent zijn met zich meebrengt, en het anderzijds voldoen aan mijn verplichtingen.

De tijd zal het leren!

Liefs,


Natasja


Vanzelfsprekend nog het weetje van de week;): Spaanse koters krijgen in tegenstelling tot Nederlandse kindjes met kerst en sinterklaas, pas met Driekoningen hun cadeautjes. Het zogenaamde 'Fiësta de los reyes" is vanavond al begonnen met een carnavalachtige optocht waar heel-veel snoep van praalwagens wordt gegooid, waar jong en oud uiteraard naar grijpt. Spaanse niños geloven dat de drie koningen cadeautjes meenemen, wat vanuit de Christelijke gedachtengang (de wijzen uit het Oosten met mirre, goud en wierook) niet eens zo gek bedacht is. Ze eten ook een soort gebak, wat eigenlijk een banketstaaf is alleen dan in een rondje (kroon) met van de gesuikerde nepvruchten erop. Leeeeeeeeeeeuk om te weten :)!

http://www.hierisnatasjaenditzijn.mijnalbums.nl/ voor foto's :)