Zara Cultuur

¡Hola!

Long time no see! Jeetje wat heb ik al een tijd niet geschreven, iedere keer denk ik weer: “vanavond weer even een stukje” maar het schuift altijd op, dan weer naar het weekend, dan weer naar de maandag, dan weer naar 2,5 week later.

Inmiddels alweer zoveel gebeurt, zo veel beleeft, zo veel gedaan. Zo zijn Annerieke, ik en een Pools/Duitse vriend en zijn vriendin twee weken naar Granada en Sevilla geweest, wat ons gezien de niet zo gemütliche rijstijl van onze grote vriend meerdere momenten van doodsangst opleverde. Meneer trok rustig op naar de 130 in een bocht in de bergen en schroomde niet het rempedaal vol in te trappen op het laatste moment, i.p.v. de meer rustgevende aantal meters van te voren. Vloeken, bumperkleven, snel optrekken, blik op de weg was er niks bij. Over de bezoeken in de steden zelf weid ik liever niet uit, ik krijg het schaamrood nog op de kaken als ik denk aan wat we die middag allemaal gedaan hebben. Tomek + vriendin wilden niet mee lunchen en we besloten vriendschappelijk te scheiden en aan het einde van de dag ergens in Sevilla af te spreken. Vervolgens hebben A. en ik ons laten verleiden tot de lange, aanlokkelijke winkelstraat, en hebben daar die dag geen afscheid meer van genomen. Wel van een niet onaanzienlijke hoeveelheid geld, maar daartegenover stond het warme welkom van een flinke lading nieuwe kleren tegen Zara-prijzen. Voor we het wisten was het zeven uur en wilden onze Oostblokvrienden terug naar Málagaap, en stonden wij beteurterd met onze kledingtassen in de hand te murmelen dat we nog geen enkele kerk o.i.d. hadden kunnen aanschouwen. Nog helemaal high van de winkelkick lieten we ons echter als braaf klapvee meevoeren naar de auto en hebben we de hele terugreis besteed aan het bekijken van onze artistieke foto’s (lees: op extreem hoge hakken in een pashokje poseren en 1 miezerige brug die we nog even snel vanuit de auto hadden kunnen vastleggen). Gênant, niet voor herhaling vatbaar, maar wat hebben we een lol gehad.

Gelukkig kreeg ik een herkansing toen afgelopen weekend mij vader langskwam. Wat echt heel gezellig was. De weergoden waren echter minder te spreken en dat hebben ze de volle 5 dagen van bezoek laten merken: tranen met tuiten rolden uit de hemel, stromende regen, K to the O to the U to the D. Ik kan niet anders zeggen. Brrrrrr het blijkt dat ik me gruwelijk vergist heb in het zonnige overwinterklimaat; ik had stiekem gehoopt op 6 maanden lang polo’s en t-shirts, rokjes en teenslippers, maar in werkelijkheid ben ik nu naarstig op zoek naar een winterjas, sokken, dichte schoenen en truien. Wel heb ik me meerdere malen afgevraagd of dat nou ligt aan het feit dat ik hier al helemaal geacclimatiseerd ben en dat ik zodoende alles beneden de 18Cº al niet meer kan handelen (lees op z’n Engels;)) of dat het oprecht door mijn Hollandse interne thermometer wordt beoordeeld als FRIO, zoals de Spanjaarden klappertanden en wolkjes blazen noemen. Hoewel, dat is zeker relatief, want een aantal weken geleden liep ik nog met zonnebril, rokje en polo over straat, terwijl ik door gek verklarende blikken van Spaanse medestudenten er subtiel op gewezen werd dat 21Cº en een straf windje dus echt wel een reden is om je dikste sweater en sjaal uit de mottenballen te halen. Anyway, zo komt het mooi uit dat ik donderdag weer een weekje Nederland aandoe, dan kan ik mooi wat zomeroutfits inwisselen voor iets meer gepaste kledij. En ondanks de veelvuldige regenbuien hebben we een paar heerlijke dagen gehad, natuurlijk de stad Málaga in al zijn schoonheid laten zien, kuche kuche. Nee echt, je kunt hier best 1 dag een sightseeing doen, maar daarna moet je uitwijken vrees ik. Zodoende een auto gehuurd en naar Ronda en Marbella gevlucht, wat meer dan prachtig was en bovendien een mooie kans om mijn cultuurkarma weer over te laten slaan naar de positieve kant, na die culturele deceptie van het weekend ervoor. Ronda staat bekend om zijn reusachtig diepe vallei wat het dorp in tweeën scheid, indrukwekkend om te zien en prachtig gelegen. Onderweg waren we nog gestopt voor een schnabbeltje en kregen we zoals wel vaker hier weer compleet iets anders op ons bord dan besteld: waar in het Engels vertaald omelet met spek op de menukaart stond, bleek het in werkelijkheid te gaan om tuinbonen, sperziebonen, een paar spekjes en hier en daar een klontje ei met een flinke laag olijfolie bereid. Het zag eruit alsof de plaatselijke kok net over z’n nek was gegaan, maar bleek uiteindelijk zalig te smaken. Dat zijn toch de leuke momenten!

De volgende dag (maandag) zijn we naar Granada geweest. Daar waren Annerieke en ik het weekend daarvoor ook al naar afgereisd, maar er valt genoeg te beleven voor 2 dagen en aangezien wij het voorgaande weekend vooral onze tijd daar hadden gevuld met terrasjes (bijkomend van ons winelavontuur in Sevilla), helemaal. Dit keer hadden we wel kaartjes voor het Alhambra, die wordt je namelijk geacht te reserveren van te voren, aangezien ze maar een beperkt aantal mensen per dag binnenlaten in dit prachtige complex. Urenlang rondgelopen, héél veel foto’s gemaakt en in onze handjes geknepen dat het geen 40Cº en hoogseizoen was, want dan is het daar volgens mij een ramp met al die trappen en toeristen.

Dinsdag was het alweer tijd om afscheid te nemen, maar niet voor lang want aankomende donderdag ben ik voor 10 dagen in Nederland, om te solliciteren voor een afstudeerplaats. Afgelopen weken heb ik veel tijd gestoken in het zoeken naar interessante bedrijven en het schrijven van brieven, hartstikke leuk om te doen, het gaat in februari echt beginnen. De kick om ergens binnen te komen en bevestiging te krijgen is groot, maar de zenuwen nog groter. Als ik eraan denk dat ik over een paar dagen netjes in pak bestookt wordt met vragen, krijg ik knikkende knieën en kruip ik het liefste diep weg, maar ik ga ervoor. Ik kan tenslotte niet meer zijn dan mezelf en hopelijk wordt daar genoegen mee genomen . Ik hou jullie uiteraard op de hoogte!

Oh het is nu trouwens wel weer prachtig weer, ik denk dat ik zo maar eens lekker een zondagmiddagterrasje ga pakken!

Liefs en hou jullie taai he, in dat takkenweer, hahaha!

Natasja

Ps: oh ja, het Spaanse feit: wist je dat... Je hier verschillende prijzen hebt voor een tafel binnen of buiten, een plaats aan de bar of een tafel, in de salon of.... Nee he? Ik ook niet. Soms staan er wel 3 of 4 verschillende prijzen op de kaart, en even naar binnen lopen om je cola light aan de bar te bestellen zodat je die prijs krijgt, helpt dus niks ben ik achter gekomen. Joost mag weten waar het verschil in zit, want aan die twee stappen extra van de ober kan het niet liggen. Het is in ieder geval een mooie kans voor restauranthouders om even 10% toeslag op de rekening te zetten, wat al meerdere malen voor grote ogen heeft gezorgd. Staand je eten nuttigen blijkt het goedkoopst, maar die optie wordt helaas nooit aangeboden;). Wel kun je al gauw één of twee euro op een lunch besparen als je aan de bar gaat zitten. Maar ja, daar voor je uit zitten eten is nog nooit iemand sociaal van geworden.