grodor(blunder)dag

Tjena!

Poeh, dat was me het dagje wel zeg, en hij is nog lang niet voorbij, want voordat menno hier een stap naar binnen kan zetten, moet er echt nog een hele hoop gebeuren, mijn kamer heeft nu meer weg van een Braziliaanse vuilnisbelt, alleen de blikjesverzamelende koters ontbreken. Maar, de eerste stappen zijn gezet! Ik ben done in het winkelcentrum met de dingen die ik voor elkaar wilde hebben, -IK HOOR DE EKSTER OPEENS WEER, DIT IS M'N KANS, IK HEB GENOEG DINGEN OM NAAR HEM TOE TE GOOIEN, DÖ DU FĂGEL!-, zij het met de enige pijn en moeite, hahaha! Oh mensen ik heb de ene na de andere blunder begaan, en dat terwijl ik zo vastbesloten was me definitief onder te dompelen in de Svenska samhället, maar al m'n zelfvertrouwen is weer weg, haha! Hoewel... Ik heb wel al m'n goals bereikt, dus ondanks het feit dat ik me nooit meer bij de kleermaker KAN en bij de kapper WIL vertonen, kan ik toch een klein beetje trots op mezelf zijn... Is jullie nieuwsgierigheid gewekt? Zucht, nou hier gaan we...

Het begon vandaag al met de eerste vijf minuten van de Zweedse les, die ik dus niet bijgewoont heb, omdat ik toen nog als een hijgende neushoorn bezig was de vuxenskolan te bereiken. Het gevolg hiervan was dat ik midden in de toets perplex binnen kwam stormen, want normaal kletst iedereen wat af tot 20 voor negen ofzo, voordat de les echt begint, maar nu dus niet. Ze hadden wel allemaal op mij gewacht, want de eerste oefening was een luisteroefening, oeps. Nou ja, snel aangeschoven met was excuses, en toen kon het feest beginnen. Luisteren was niet zo moeilijk (meerkeuzevragen), toen kwamen er wat oefeningen en zinnen vormen, eh ja ik heb gedaan wat ik kon en het ging wel aardig geloof ik, tot aan de laatste opdracht: skriver din meningar. Hollands als ik ben, heb ik anderhalve week lang aangenomen dat 'meningar' simpelweg alleen 'mening' betekent, in plaats van de eenvoudigere versie voor een beginnend Zweeds schrijver: ZIN. De task was om 5 'meningar' te geven over iemand, met de suggestie dat het kon gaan over iemand uit de klas die je geïnterviewd had. Nou ja die Jap was de enige van wie ik nog wat dingen onthouden had, behalve dan haar naam, dus die viel af. Om het over menno te doen vond ik ook al zo klef, ik bedoel misschien gaat ie maandag wel mee naar de les en dan gaat Evelina gegarandeerd al mijn ophemelingen over hem uitgebreid voor de klas herhalen, dat werd hem dus ook niet. Omdat ik maar drie woorden kon bedenken die echt een mening over iemand gaven (snygg= mooi, kul= schattig, kokar of weet ik hoe je het schrijft is koken) besloot ik voor de enige persoon te gaan die in dit rijtje thuis kan horen: mijn moeder, hahaha! Ja muti, je zult wel trots zijn als je dit leest:)! Ik heb maar wat gebrabbeld over dat ze altijd lief is, goed kan koken, er goed uit ziet en eeh, meer niet geloofik. Ik kon écht niks bedenken, belachelijk. Nou ja het is natuurlijk ook moeilijker om te zeggen: ze is goed in hardlopen, winkelen en bla bla bla dan hetgeen wat we dus eigenlijk maar hoefde te doen, iets VERTELLEN over die persoon, dus hoe oud ze is, hoe ze heet, of ze kinderen heeft, etc. dat zijn van die standaardzinnetjes die elke gek kan bedenken, maar helaas... Die opdracht heb ik dus verpest! Bovendien werd ik ook nog eens supergeïrriteerd van die ROTENGELSEVLAGOPZ'NGEZICHTKEREL. hij begon na vijf minuten al luidop te zeggen tegen de lerares dat hij de toets makkelijk vond en dat het hem alles meeviel, terwijl iedereen bezig was, dat doe je toch niet? En het werd nog erger, want hij was vrij snel klaar en terwijl de halve klas nog aan het ploeteren was, ging hij tegen alles en iedereen aanpraten. Met name tegen z'n buurvrouw Kelly, die ook al klaar was. Dat arme kind maar heel zachtjes en minimaal antwoorden, maar hij bleef maar blaten dat hij wat vaan haar drinken wou omdat hij dorst had, over het uitgaan en weet ik niet wat allemaal, gewoon LUIDOP, ONDER EEN TOETS! na een paar minuten zei evelina er eindelijk wat van,maar hij ging gewoon door, zoiets heb ik echt nog nooit meegemaakt. Op een gegeven moment werd ik echt boos en zei: Patrick, can you be QUIET now for one second please? Hij gelijk weer uitgebreid sorry zeggen, gaap. Na de toets kwam hij weer bij me en zei weer 10x sorry, ik zei dat ik daar niks aan had en dat het gewoon SUPER -DE EKSTER WEER, NU RAAK IK HEM- onbeschoft was om onder een toets te gaan praten terwijl mensen zich proberen te concentreren, wat een eikel is het toch.

Na die irritatie was het tijd voor fika, de Zweedse traditie van koffie met een koekje om een uur of tien, en daarna zijn we begonnen met beschrijven wat er allemaal in je kamer staat, stoel, bank, bureaulamp, hanglamp, kast, kleren etc. Ik kon m'n hoofd er maar slecht bijhouden moet ik zeggen, wederom door het slaapgebrek, maar ook was het steenkoud in het lokaal (het was 15C en het heeft de hele dag geregend, maar Evelina is een geboren optimist en hield dus haar slipperspoot stijf en het raam open) en lijkt de tijd wel te kruipen nu menno morgen komt, die uren zijn niet om te krijgen! Ik was dan ook zeer happy toen de klok eindelijk half één sloeg en ik kon gaan lunchen, al sloeg die blijdschap weer snel om toen ik voor de 100ste keer uitkwam op lasagna bij het bestellen van de lunch, de andere twee keuzes waren een soort wrap met groentes of groentesoep. Deze optie ws vrij van gore groenten, op plakken aubergine na, dus die heb ik er -tot m'n eten koud was- uitgeplukt. Maar die smaak blijft hangen en heeft ook m'n lust in avondeten doen vergaan, ik heb nog niks weer gehad, ik trek denk ik dadelijk nog ff snel een yoghurtje open en wat aardbeien.

In de middagles kwam vandaag wederom een politicus op bezoek, of nou ja eigenlijk het hoofd van de jeugdafdeling van de sociaal-democraten, een wel vrolijk vertellend meisje die op haar 12e al actief was voor de eeh, rood gekleurde partij, dus ze wist er echt veel van. Ik zat recht tegenover haar dus ik heb zoveel mogelijk geprobeerd m'n ogen open te houden en door haar beeldende manier van vertellen (toen ze over de structuur ging praten, tekende ze een softijsje met een chocoladelaag en een kers op het bord en verklaarde vervolgens wat iedere 'laag' van het ijsje voorstelde, welcome back to kindergarden, but it worked!) ging dat nog best aardig. Het -in dit geval- nadeel van enthousiasme is alleen dat het doorwerkt op de groep en iedereen dus vragen bleef stellen en we uiteindelijk de volle tijd vol maakten, tot kwart over vier.

Daarna begon mijn Zweedse winkelavontuur voor de zoveelste keer deze week, alleen zou het er nu een stuk lastiger aantoe gaan, omdat ik niet gewoon achteloos in m'n eentje in de rekken van de h&m kon duiken, maar ik een serious job to do had: een knoop op m'n broek laten zetten en m'n pony laten knippen. Nu ken ik géén van de belangrijkste woorden die ik deze middag nodig had (knoop, broek en pony), dus dat beloofde nog wat. Helaas kwam die belofte ook uit.

Ik had geen idee waar ik een knoop aan kon laten naaien, maar ik wist ook niet waar ik naalden kon kopen om het zelf te doen, dus besloot ik maar gewoon voor het eerste en makelijkste te gaan, haha! Ik herinnerde me de citytour van afgelopen week, daarbij kwam we langs een schattige breiwinkel. Ik besloot het daar te proberen en gelukkig konden die dames me verder helpen, nou ja niet met de knoop, maar met een verwijzing naar een kleermaker in de stad. Toen ik daar aankwam was mijn eerste vraag en tevens smeekbede: "talar du Engelska?" Helaas, deze man kon mij slechts in het Zweeds van dienst zijn. Nou ja ik besloot het maar op de beeldende manier te proberen en gooide m'n broek op de toonbank, wijzend op de plaats waar ooit een knoop had gezeten. Hij vroeg toen geloof ik waar de knoop was, nou ja die pakte ik in ieder geval en toen begon ie te brallen dat het geen goede knoop voor een spijkerbroek was en dat ie betere had, aha daar tuin ik niet in meneer de salesman, ik zei dat ik maar vier weken bleef en dat tijdelijk herstel voldoende was. Helaas bedacht ik halverwege de zin pas dat ik niet wist hoe ik moest uitleggen dat ik met enkel tijdelijk herstel genoegen namen dat ik het eenmaal thuis weer helemaal in orde zou laten maken, dus prevelde ik maar wat losse woorden erachteraan. Volgens mij begreep hij me pas toen ik de knoop bijna in z'n ogen duwde en zei dat die bra genoeg was, ach ja het doel heiligt de middelen nietwaar, haha! Hij zei dat hij het in twee minuten kon fixen (= blijkbaar in het Turks een kwartier, dus besloot ik braaf te wachten. Beleefd en buitenlands als hij was begon hij me al snel allerlei vragen te stellen, waar ik vandaan kwam, wat ik deed, hoe lang ik bleef, waar ik hier woonde, hoe ik heette en toen kwam de opmerking....

"Du ar fin, Natasja" en hij wees daarbij op z'n eigen gezicht en maakte -dacht ik- een lachmondje met z'n handen.

Ik in al m'n onschuld dacht wederom te veel NEDERLANDS en dacht dat fin gewoon zoiets als fijn, vrolijk betekende, dus ging ik er gretig op in door te vertellen dat ik me inderdaad mycket (heel erg/veel) fin voelde, vooral nu ik in Zweden was, en dat ik nog nooit zo fin was geweest. Ik wilde toen zeggen dat dat kwam omdat menno morgen kwam, maar toen bedacht ik dat ik weer niet wist hoe ik hem dat duidelijk kon maken. Maar toen ik dáár over aan het nadenken was, bekroop me plots een vreselijk gevoel van schaamte. Terwijl ik probeerde me de zweedse lessen te herinneren, kwam opeens de exacte betekenis van het woord fin in me boven... Fin betekent niet vrolijk, maar MOOI! Die brutale engerd zei dus tegen me dat ik een mooi gezichtje had!!!! en ik was daar vervolens uitgebreid op ingegaan door te blaten dat ik me vooral in Zweden heel erg mooi voelde en dat ik nog nooit zo mooi was geweest, HAHAHA! oh afschuwelijk! Omdat ik nog half in m'n losse woordenstroom alias verhaal zat, kon ik er nog net een paar rollende ogen uitgooien in een wanhopige poging mijn misplaatste arrogantie om te zetten in sarcasme, maar het leed was al geschied, hij was daarna behoorlijk uitgepraat en liet me ondanks mijn fin uiterlijk (wat een kletser) toch de 40 kronen betalen, hahaha! Tja ik had ook niet zoveel zin om te gaan zeggen: OOOOH JE BEDOELT DAT JE ME MOOI VINDT! dat leek me niet bepaald humble en wie weet wat voor onzin hij dan nog meer uit had gekraamd. Ik besloot daarom de shop met het schaamrood op de kaken te verlaten en verder te gaan opzoek naar een kapper.

Daar spraken ze goddank wel Engels, maar zelfs dan is het nog lastig uit te leggen wat je wilt omdat ik bij god niet zou weten hoe je een pony in het Engels zegt, en ze me waarschijnlijk raar aankijken als ik zeg dat ik m'n paard geknipt wil hebben. Ik besloot het dus wederom op beeldspraak te houden en yes, ze begreep me. In less then five minutes stond ik bij de kassa, maar toen ontging mij het begrip. Een bedrag van maar liefst 105 kronen -omgerekend meer dan 11 euro- voor minder dan vijf minuten werk, dat kon toch niet kloppen? Dus ik: "är det inte mycket, more then 11 euro!" Nej, kronor antwoordde ze alleen. Ahum, daar sta je dan, compleet kansloos in de taal, het paard al geknipt, vier klanten die je aanstaren... Er zat niks anders op, ik heb gewoon gelapt. Toen ik vorig jaar in Groningen bij de Hair max een afspraak moest maken voor hetzelfde euvel heb ik bij het horen van het bedrag van 7.5 euri vriendelijk bedankt en ben weggegaan, en dit was verdorie nog de helft meer. Maar ja, wat moest ik! Het is een rip uit m'n lijf -> 105 kronor = 2.5x40. 40 kronor = 2 pizza's, 2:0.5 = 4. 4x2.5 = 10 dagen eten!

En nee mam het kon echt niet anders.

Daarna ben ik met een onweerswolk vertrokken (na nog een blunder gemaakt te hebben, ik zei tack, zij vårsagod (alsjeblieft en dank je wel), vervolgens zei ik met m'n stomme kop nog een keer vårsagod, al die klanten lachen natuurlijk, damn it. Toen zei ik maar haastig dat ik Hej då bedoelde, hahaha!

Al met al een dag van de blunders.. zucht. Nou nu moet ik als de sodemieter m'n kamer leefbaar maken en het afval weggooien, zodat mijn Prins op het witte paard morgen weltevree min rumm kan betreden!

Ha det bra!!!

natasja

http://natasjainuppsala.mijnalbum.nl

-to see the mess;)-