First day of class straight from Macbook

Hallooooo,

Na al die dagen wachten was het vandaag dan eindelijk zo ver: mijn eerste les! Maar ik zal even bij het begin beginnen omdat me dat op dit moment nog hoger zit, hahaha. oke, gaan we!

Vanochtend heel Hollands 7 uur wakker en daarna ook niet meer kunnen slapen van de hitte. Tenslotte maar opgestaan om aan deze (toch wel spannende) dag te beginnen. Lekker gedoucht, wat eigenlijk niet zo heel veel helpt want van het afdrogen vergt alweer een dusdanige inspanning dat ik opnieuw begin te zweten, dus eigenlijk is het dweilen met de lichaamskraan open, hahaha. Ahum, well... Right on time voor de Harvard shuttle service, dus ik kon om half 9 ontspannen aan mijn ontbijtje beginnen. Na het gebruikelijke ' waarbenikookalweerohjadiekantop,ohneetochdie' kwartiertje dan he. of nou ja, 20 minuten. of misschien zelfs een half uur. Ach ik ben vandaag al drie keer verdwaald dus ik weet het niet eens meer, just forget it, back to breakfast.
Royaal, dat is naar mijn idee de beste omschrijving van het ontbijt: werkelijk alles is te krijgen. Muffins, ' hollands brood', kleine bolletjes, broodjes zwemmend in stroop en poedersuiker, yoghurt, muesli,melk, chocolademelk, appels, perziken, bananen alles alles alles. Zorgwekkend iets vond ik wel dat de cola-automaten ook gewoon klaar voor gebruik stonden, daar wordt je toch ook niet gezonder van. Omdat ik me niet gelijk bij het eerste ontbijt gewonnen wilde geven voor al die lekkernijen, netjes een broodje met scrembled eggs, een bakje yoghurt en een banaan genomen. ja, ik kan het wel! Oh ja de jus d'orange is hier gewoon gewoon en zodoende erg fijn. Niet zoals die meer naar limonade smakende verschrikkelijk zoete variant zoals je die in veel landen hebt. Who cares.

Na het ontbijt besloot ik opweg te gaan naar de Apple store, om daar de lang begeerde Macbook aan te schaffen. Ik was echt helemaal klaar met mijn eigen laptop, maar heb hem netjes laten opschonen en er vet veel geheugen in laten zetten om hem naar vader lief over te dragen voor op de zaak, dus ik kon met een goed geweten zo'n prachtige witte glimmer aanschaffen. Eenmaal aangekomen in de winkel bleek het nog niet zo makkelijk, zo accepteren daar geen ' overseas' creditcards en dus moest ik eerst naar de bank voor een cashier cheque. Daar werd ik uiteraard een beetje nerveus van (voor zover ik dat nog niet was), want zoiets had ik nog nooit gedaan en dan gaat het ook nog om zo'n groot bedrag. Maar het ging allemaal prima, werd erg vriendelijk geholpen en dus kon ik in de bus opweg naar de andere apple store locatie, waar ik mijn bestelling op kon halen. Ik had natuurlijk geen idee waar die bus vertrok en dus besloot ik een politieman die het verkeer aan het regelen was, aan te spreken. Die kerel was dus dansend de boel aan het ordenen, how great is that. Precies zoals in de snickersreclame (of mars?). Toen hij het me netjes uitgelegd had, zei ik ' thank you very much, and keep on dancing!' . Hij moest hard lachen en zei toen ' only if you dance with me' , ik antwoordde dat ik dat the next time wel zou doen maar dat ik nu echt mijn bus moest halen en liep snel weg, niet wetende dat die danssessie 's middags al plaats zou vinden...

Een bestelling die niet alleen bestond uit de aangekochte Macbook, maar ook uit een nieuwe iPod Nano, die er GRATIS bijzat en een splinternieuwe printer, die er ook GRATIS bijzat. Toen ik eenmaal aankwam bedacht ik dat het misschien net zo handig was om een iPodTouch te doen ipv nano, daar zit ook internet op en hij is 100$ duurder normaal gesproken en dat leek me dan maar het beste. Hij was tenslotte gratis, (In NL kost de ipod Touch 300 euro, need I say more? Dus toen zat ik een kwartiertje later met twee dikke grote dozen waar overduidelijk voor een godsvermogen aan spullen inzat in de bus. Voelde me daar niet helemaal goed bij, helemaal niet toen ik aangesproken werd door een kerel die zei: 'Macbook right' eh ja, maar hij bleek later heel aardig te zijn en we hebben de hele weg gepraat over de fantasische euro/dollarkoers, haha.

Terug @ Harvard square welgeteld nog 4 minuten om op tijd te komen voor mijn afspraak om 11 uur met Tipi Wan, ik bedoel han xi ling, (call her han) dus heb ik maar een taxi genomen. Snel m'n laptop gedropt en toen terug naar Cambridge om daar mijn bijbel voor de komende vier weken aan te schaffen (lees: het vereiste boek voor de marketing class). Dat ding kostte dus gewoon honderdzesenzeventigfreakingshittingf*ckingdollar. Niet normaal, maar ze hadden geen tweedehands dus ik had geen keus. Arme tipi had geen geld meer dus die moest eerst haar ouders bellen. Nou dan moet ze maar wat kleding gaan haken in zo'n sweatshop ofzo, maar dat boek kopen zal ze moeten, anders kun je die credits wel vergeten.

Toen we terugliepen kwamen we die dansende agent weer tegen (die nu overigens gewoon stilstond) en ik stak over en toen riep hij: "will you join me to dance right now then?" Eh, dat hij me nog herinnerde vond ik al knap, dus ik heb een keer rondgedraaid en toen geroepen en now you shake it en ben toen snel verdergegaan, hahaha. Wel grappig.

Snel gaan lunchen en daarna hebben my friend Hanrijstpan en ik nog wat gestudeerd (tja je zit op harvard of je zit het niet;) alvoor de class begon.

Ik was eigenlijk ingedeeld in de evening class (van 18.00-20.30) maar daar had ik uiteraard niet zo'n trek in, dus docent gemaild en gevraagd of ik naar de middag klas mocht, en dat was prima. YES. nu dus les van 15.30-18.00, vrij christelijke tijd, toch?

De les zelf was echt fantastisch, behalve dan dat de docent aan een oog blind is en ik hem niet goed durf aan te kijken in dat glazige blauwe ding, maar wie weet komt die tekortkoming mijn nog mooi van pas tijdens de examens. Nick Nugent Sr. en zijn assistent Nick Nugent jr. (vader en zoon, zelfde naam zelfde vak, hoe erg kun je projecteren!!!) geven het vak samen. Dat houdt in dat Sr. spreekt en Jr. observeert: participation is hier namelijk een onderdeel van je cijfer. Dat is leuk, maar zorgt er wel voor dat de grootste slijmballen gelijk weer vooraan staan in de pauze om vragen te stellen en me in mijn ooghoek constant afleiden met dat begrijpende geknik en driftige geschrijf. But if you can't beat them, join them, dus ik denk dat ik morgen even ga applaudiseren aan het einde van de les, en dat is dan nog niet eens onterecht ook, want die kerel is een kei. Nog nooit een docent zo enthousiast en inspirerend horen spreken, he's been there, he has done that, and that's as clear as the sky. Hij heeft de afgelopen 10 jaar in maar liefst 20 landen gewoond (is het dan nog leuk vraag je je af) en heeft bij elk stukje tbeorie een mooie anekdote of voorbeeld. Wel maakt hij heel duidelijk dat er veel van je wordt verwacht, naast het boek (wat hij vond dat je gelijk maar achter elkaar door uit moest lezen en je niet moest houden aan het voorgeschreven hoofdstuk per dag), dus ook de wallstreet journal, de cases, de ' leuke artikelen' die hij nog stuurt en natuurlijk overal een mening over vormen. Dat wordt nog leuk, maar wel echt een uitdaging en ik hoop dat het me lukt om uit mijn 'ikdoenietmeenaandieslijmerijvooreenA' schulp te komen want dan wordt het vast 'really fun' zoals hij dat zegt. We'll see.

Na het opruiende college lekker gegeten (broodje kipburger, sla en cheese/spinach pie en perziken) en daarna straight ahaid into harvard shuttle service, dachten Han en ik tenminste. Bij de halte (net als gisteren tot we de taxi besloten te delen) kansloos een half uur staan wachten, toen naar een andere gedeelte van het dorp gelopen in de hoop dat daar dan de shuttle langskwam, weer een kwartier gewacht en vervolgens zelf maar gaan wandelen, wat uiteraard weer uitmondde in een hopeloze verdwaling. Han blijkt net zo'n Tante Sidonia in kaartlezen te zijn als ik ben, want toen we het even later aan een happy family vroegen die buiten stonden te praten en spelen met de kids, bleken we hopeloos uit de richting te zijn. De daddy bleek gelukkig geboren en getogen in Cambridge en bovendien bereid ons even af te zetten right at harvard cabot house. Heel goed. Erg grappig ook, want 5 minuten daarvoor liepen we langs een kerk en toen hebben we aan god gevraagd of hij ons een gratis taxi wilde brengen. Toch apart.

Inmiddels was het half negen en heb ik vincent even opgehaald van zijn kamer om samen naar de installatie van Maccie te kijken. As simple as hell, kwestie van 2 cdtjes erin schuiven en klaar, dus nu hadden we mooi de tijd om even bij te kletsen. Volgens mij voelt hij zich ook heel goed thuis hier en bevalt zijn course ook prima. We zien elkaar overdag btw best wel eens, tijdens eten kom ik hem standaard tegen en ehm nou ja voor de rest eigenlijk niet. Maar we hebben in overleg besloten twee simcards voor hier te kopen, omdat je toch wel veel contact hebt met andere studenten en dan is het peperduur om steeds te bellen. Zodoende heeft vince vanmiddag twee toestellen opgehaald, voor een luttele 50 dollar each, waarvan 35 dollar beltegoed, waren we eigenaar van een motorola. Geen poespas verder, maar perfect voor hier. We hebben nu een prepay card wat je bij ieder eeste telefoontje van de dag naar die persoon 1 dollar kost. De rest van de dag kun je dan GRATIS met elkaar bellen. Super toch. ik denk btw dat ik dan vanaf nu mijn NL telefoon overdag op mn kamer laat, dus voor ' noodgevallen' :

+1 417-599-3968

Het kan btw ook +01 zijn, maar ik heb geen zin om dat nu uit te zoeken;).

Pfffffffff nou wel weer een heel lang verhaal zeg, ik ben er zelf moe van. het is hier inmiddels (ff kijken hoor) 23.12 dus zo tijd om naar de sauna te gaan.

Moet btw nog even bedenken wat ik met die printer ga doen, er zit inkt en alles bij, dus of ik ga hem 4 weken gebruiken en dan hier laten staan. Of ik gebruik hem niet en ga hem hier ergens proberen te verkopen of ik laat hem shippen naar huis. Ik probeer denk ik het tweede, morgen ff checken hoe duur die is. De man in de bus zei dat het een goed merk was, so we'll see.

Mijn welgemeende excuses voor het wederom slopend lange verhaal, vanaf nu zal het wel beter gaan aangezien het nieuwe er straks wel af is.

Nog bedankt voor alle reacties na mijn verzoek btw, heel lief. het is zo leuk om te krijgen omdat het eigenlijk je enige contact met het thuisfront is en het grappig is om te zien wie er (op deze manier althans;) aan je denkt. Maar voel je niet verplicht hoor, dat je het uberhaupt leest is al fantastisch.

Dag iedereen,sterkte met het baggerweer (maar 32C en stikkend benauwd is ook niet alles) morgen misschien eindelijk msn, komt vast goed.

Liefs,

Natasja

ps: jeroen, waar is internet explorer op dit ding? ik doe het nu steeds via de zoekfunctie en dan opent hij google, maar er moet toch een betere manier zijn. en heb je de trema al gevonden? ik niet.

ps2: anouk, echt, die ex-feyenoorder? hoe komen ze daar nou weer bij, hahaha. Jeetje. ik zeg tijd voor een interview door jou;)