Give me an A..

Hoiiiiiiiiii,

Het is me gelukt!! Mijn allereerste cijfer op Harvard is een A!! Ik had van de 50 vragen 48 goed, met 1 balertje omdat de eerste ingeving goed was maar toch weer aangepast zodat het antwoord uiteindelijk 1 van mijn 2 fouten werd. Nog voor de leken onder ons: een A is de beste beoordeling die je volgens het Amerikaanse systeem kunt krijgen. Hoewel het natuurlijk maar een Multiple Choice tentamen was, is het wel een mentale booster om door te gaan, want hoe leuk en interessant het allemaal is, het blijft hard werken:

07.30-08.00 uur: opstaan, douchen, vertrekken
08.00-09.00 uur: met bus of kwartiertje lopen naar ontbijt
09.00-13.00 uur: studeren
13.00-14.00 uur: lunchen
14.00-15.15 uur: studeren of aan de case van die dag werken
15.15-15.25 uur: naar complex voor college
15.30-18.00 uur: college
18.00-18.30 uur: nabespreking met projectgroep
18.30-19.15 uur: eten
19.15-19.30 uur: met de bus of lopend naar huis
19.30-19.35 uur: uithijgen van de trappen en de hitte
19.35-23.30 uur: tijd voor jezelf, leuke dingen doen of nog even eh, studeren!

Jaaaaa het is niet niks (vind ik zelf;)) maar ach ik heb er zelf voor gekozen en zoals gezegd, ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.

Na donderdagmiddig wederom een zeerrrrr interessant college gehad te hebben, maar even wat wasmiddel gekocht met Han en een wasje gedraaid en opgehangen. 's Avonds werd er hier een quiz georganiseerd waaraan ik met Han, een Chinees, Japans en Indiaas meisje heb meegedaan. Het was echt extreem suf en overduidelijk gemaakt door Harvard-geegs, ik bedoel antwoorden op vragen als 'op welke DATUM werd Julius Caesar als keizer benoemd' (verdorie nu weet ik het ook nog!!! 15 maart, 44 voor Christus!!!) en 'wie verving blablabla in de derde star wars film' behoren niet tot de reguliere inhoud mijn hersenpan. Wel wist ik op de 1 of andere belachelijke manier in welke richting de Nijl stroomt en in welk jaar en door wie Harvard is opgericht.

Donderdagnacht echt weer tot half 3 wakker gelegen van de hitte, het is echt niet te harden hier pal onder het dak en geen zuchtje wind te bekennen. Krekt Nederlân tink? Praise the Korean lord voor Tipi want die besloot de volgende dag spontaan haar ventilator aan mij te schenken, zij gebruikt hem alleen om handdoeken te drogen. Alsof die dingen dat zelf niet kunnen. Nu dus een 'van' rijker en vanzelfsprekend draait dat ding overuren, 24/7 on duty.
Na het verlaten van mijn bedje vrijdagochtend gelijk Vincent gebeld omdat we dit weekend naar de Niagara Falls zouden gaan en daar wellicht nog iets voor moesten regelen/afspreken. Ja de plannen veranderen hier met de dag, haha. En dat bleek wel weer want meneer bleek al onderweg naar Cape Cod waar hij met vrienden de dag op het strand zou doorbrengen en de rest van het weekend moest hij daarom studeren. Right. Asshole. Daar stond ik dan plan-voor-het-weekend-loos. Naja, de frustratie er maar even uitgeshopt door wat truien voor mensen te kopen die willen doen laten voorkomen dat zij hier gestudeerd hebben (geintje jeroen & menno;), met liefde hoor!!). Bij het afrekenen echter wat problemen met m'n creditcard, al met al hebben ze wel drie keer opnieuw afgerekend, ik wist er nog een boer-met-kiespijn-achtig "you're not going to charge me three times, right" eruit weten te persen, maar stiekem was ik daar wel degelijk bang voor.

's Middags met Han aka Tipi de Boston Freedom Trail gelopen, dit is een grote dikke rode lijn die dwars door Boston loopt en je langs alle highlights van de stad leidt. Perfect voor een kneus als ik die nog geen plein op een kaart kan herkennen.
Aan het begin van het pad gelijk Nederlandse mensen ontmoet, heel leuk. Een gezin waarvan de vader (je gelooft het niet) docent Internationale Marketing aan de Hogeschool Utrecht bleek te zijn. Wat een toeval!!! Even later weer een Nederlands stel gecheckt, zo grappig, men verwacht hier niet dat je Nederlands bent en zeker niet als er een Koreaan naast je loopt tegen wie je Engels praat, dus mensen staan lekker geanimeerd tegen elkaar te kakelen. Heerlijk die gezichtsuitdrukking om ze al passerende dan 'nog veel plezier' te wensen:).

Anyways, terug naar het verhaal want dit gaat weer de verkeerde kant op qua woordlengte zie ik wel. Het komt er in het kort op neer dat we half Boston door zijn gecruised en dat er eigenlijk niet zoveel aan was. De gebruikelijke kerken hier stellen geen ass voor vergeleken met de cultuur in Europa, alleen de hoge gebouwen zijn wel aardig en hier en daar een nice spot. Maar misschien kwam het ook omdat m'n ogen halfdicht zaten van het doorlopen zweet, goed mogelijk.
Onderweg nog 2x gestopt, 1x voor een breakdance optreden (very impressive!!) en 1x bij de onvermijdelijke Dunkin' Donuts, America's beste uitvinding sinds Mc-d. Tsja we hadden er deze week college over gehad (een bak koffie daar heeft een kostprijs van 0,04$ en word verkocht voor $1,80, hoe kan dat blabla) dus ik moest uiteraard de proef op de som nemen en heb maar *geheel wetenschappelijk verantwoord* een goddelijke 'Boston Cream Donut' aangeschaft en verorberd. Mmmmmmmmmmmmm. Zie de foto's.
Na deze zalige versnapering moesten de calo's er natuurlijk weer vanaf en besloten Han en ik onze grootste uitdaging van die dag aan te gaan. Aan het einde van de freedom trail bevindt zich namelijk het Bunker Hill Monument, dat wordt gesierd door een grote Obelisk van 67 meter hoog, die je kunt.... beklimmen. Geen lift, geen roltrap, nee.. Traptreden. 294 om precies te zijn.
Ik zal jullie het gehijg en de roodheid van mijn hoofd besparen, maar het was een slagveld, hahaha. Nee geintje, natuurlijk moest ik even op adem komen bovenaan *kuche, kuche* maar het viel best mee. Ik denk dat we er 5 of 6 minuutjes over gedaan hebben om boven te komen en beloond te worden met het adembenemende uitzicht over downtown Boston (nu weet ik ook waar die uitdrukking vandaan komt!!!!).
M'n kuiten trilden nog steeds bij benedenkomst en we hebben dus ook maar een taxi terug genomen richting de subway (waar we al kaartjes voor hadden, ik blijf een Hollander he;). Snel gebikt in Annenberg en de rest van de avond like dead meat op m'n ass gezeten.

Vandaag ook niet zoveel uitgespookt, 8 uur opgestaan, ontbeten met m'n Portugese huisgenootje Paula, gestudeerd met vincent, geluncht met vincent, gestudeerd met vincent, gegeten met vincent, beetje rondgekeken voor geschikte afstudeeropdrachten (maar natuurlijk m'n cv niet op m'n nieuwe laptop!), stukje getypt, and the rest is still a mystery;)

Goh zelfs ik vind dit een saai stuk geworden! Congratulations, you made it to the top of the blog of natasja hill monument.

x

www.hierisnatasjaenditzijn.mijnalbums.nl
(voor de mensen die nog niet buiten adem zijn;))