Harvard final (exam)&a dutch girl in DC part une

Oke die tweede helft van de titel was voor de Sex & the City fans onder ons, haha. Ben er helemaal verslaafd aan sinds ik hier zit, heb echt al zoveel afleveringen gedownload, totdat ik hoorde wat voor prijs erop staat als harvard erachter komt dat ik hun netwerk gebruik om illegaal dingen te downloaden. Klasgenootje van mij had een vriend die $1000 neer mocht tellen voor het niet legaal downloaden van muziek via het universiteitsnetwerk, oeps! Vanaf dat moment dus gestopt, maar niet met al die series kijken natuurlijk;)

Anyways, mijn laatste dagen op Harvard waren aangebroken. Jeetje sinds het weekend Niagara Falls gewoon niks meer geschreven, het lijkt wel een wonder. Waarschijnlijk lag het aan het feit dat het gewoon retedruk was die laatste etmalen: project moest af, presentatie klaar, studeren voor het eindtentamen, it was hell. Het finishen van het project heb ik voor de verandering maar eens aan anderen overgelaten, ik was er na al die rompslomp en dat slome gedoe wel klaar mee. Misschien had ik het nog niet verteld, maar er is in ieder geval 1 groot cultuurverschil wat ik in de afgelopen weken ontdekt heb, en dat is: TIJD. Als we om 10 uur afspreken, zit de Russische er om half 10, Han de Zuid-Koreaan om 09.45uur, ben ik er vijf minuten van te voren, en daar komt dan het grote gat. De Braziliaanse Flavia vind drie kwartier na afspraak meer dan normaal, de Griekse Constance houdt het meestal op een half uur later, de Dominicaanse Republikein (oke ik weet dat dat fout is!) komt alleen opdagen als het haar uitkomt en de Italiaan neemt het of niet zo nauw met de tijd, of laat het ook afweten zonder bericht. Ongelooflijk, maar waar. Dit zorgde er onder andere vorige week voor dat ik, han en de Russische 3 uur lang voor quats op iedereen hebben zitten wachten en ik was niet van plan dat vol te houden, dus heb me een beetje op de achtergrond gehouden voor wat betreft de rest van het project. Al met al is het prima afgelopen, de presentatie ging meer dan netjes en het verslag zag er eveneens verzorgd uit.

Gedurende deze afrondingsweek moest er uiteraard ook nog flink gestudeerd worden want donderdagmiddag 15.15uur vond mijn 'final exam' plaats, wat zou uit essay-vragen. Je krijgt dan een stelling o.i.d. waar je het al dan niet mee eens bent en vervolgens moet je dan in 200-250 woorden uitleggen waarom wel of niet. Het gaat dan niet zo zeer om je eigen mening, als wel die van de auteur van het boek of andere bronnen uit literatuur, theorieën, het internet, etc. Een aanpak die Universitair aandoet en waar mee ik, naast een aantal rechtenessays, geen ervaring mee had, dus wat de nodige aandacht vroeg. Omdat je ook moet weten waar wat te vinden in het boek om te gebruiken, was het meer dan nodig nogmaals alle hoofdstukken door te nemen, al met al een tijdrovend klusje. Dat betekende korte nachten deze week, met als hoogtepunt de dag voor het tentamen. Samen met Lyne (California/Indonesië ) en Tipi even flink de schouders eronder gezet en tot 2 uur in de ochtend doorgeleerd. Eigenlijk was het onwijs gezellig want aangezien iedere summerschool student de volgende dag tentamen had, was het tot diep in de nacht druk op de diverse studieplaatsen (lees: zalen die normaal gesproken voor eten gebruikt worden, maar gedurende de zomer gesloten zijn).
Tijdens het leren kwam Lyne op het fantastische plan pizza te bestellen (oke het rook ook zo lekker bij de pizzabikkende buren!!!), dus ff op de website van domino's formuliertje ingevuld. Bleek al met al een hele happening want hier (miss in NL ook wel, heb het iig ooit gezien) kun je al je ingrediënten zelf kiezen (per pizzahelft zelfs, dus het 1 links en het ander rechts:)) en dan je bestelling volgen via een real time tracking system: received order -> preparing -> pizza in oven --> pizza in box --> pizza on the way. Zo geinig, we konden dus precies zien wanneer onze heerlijkheid de volgende status bereikt had, met als ultiem hoogtepunt uiteraard het eindstation: MIJN MOND. Maar voelde me na 1 slice al schuldig dus heb de andere 2 maar weggegeven aan onze Nederlandse studeerbuurman Pieter (ja die ja Lusanne;)).

Op de dag van het tentamen om 7 uur weer opgestaan (bleegh 4,5 uur slapen sucks BrEeZaH) en nog even de laatste dingen auf mein kopf gestampt. Aan het einde van de middag was het dan zo ver, ik was een klein beetje zenuwachtig want vond het van tevoren moeilijk me te concentreren, er zijn zoveel dingen die je de laatste dagen nog wilt doen en dan moet je zoiets doen als.... leren!!! Stond m'n hoofd totaal niet naar, maar ja. Daar was ik immers voor gekomen, haha. Het examen naar eer en geweten ingevuld, over ongeveer een week worden de resultaten verwacht.

Na het tentamen nog vrolijk op de foto geweest met Professor Nugent, wat ga ik die kerel missen. Heb werkelijk waar nog nooit zo'n topgast als docent gehad, zo inspirerend, zo energiek, zo...... Super!!! Elke dag begon hij met "I feel a lot of energy today in class, let's get started, ready to go"? en dan na de pauze: "okay folks, let's get started again, keep up the A-game!!" en na de les: "high energy today, thanks for that" heel Amerikaans en ergens een beetje overdreven, maar het werkte wel. Dikwijls ging ik moe naar de les toe en kwam ik er waarachtig fit, vol ideeën en gemotiveerd vandaan, nou dan doe je het toch wel aardig als docent dacht ik zo.

Oh shit ik maak er weer een lang verhaal van, zal snel verder gaan. Na tentamen nog even met klasgenoten uit eten geweest, was errrrrrrrg gezellig. Nog even uitleg gehad van native americans over het geven van fooi: het achterlaten van kleingeld schijnt bijvoorbeeld onbeleefd te zijn, laat ik dat nou net zo handig vinden om m'n portemonnee te legen! Maar nee, dat hoor je te doneren aan zo'n accordeaonmongool of een zwerver. Leerzaam leerzaam, wederom vierden cultuurverschillen hoogtij, het blijft leuk.
Na onze ethische discussies teruggekeerd naar de collegezaal waar de avondklas het tentamen had, om de leraar nog iets in m'n boek te laten schrijven. Zo gezegd zo gedaan (hij schreef iets over "high energy" ;)) en daarna weer back naar de stad, om nog even wat te drinken. Dat laatste was opeens een probleem, want voor de allereerste keer in mijn 21 jaren dat ik op deze aardbol rondloop, ben ik in een horecagelegenheid naar mijn ID gevraagd. IK, NATASJA, die al op haar 13e richting de plaatselijke discotheek toog en zonder slag of stoot zichzelf naar binnen smokkelde, werd geacht zoiets banaals als een bewijs van leeftijd te tonen. Diep beledigd moest ik toegeven dat ik die in de auto had laten liggen, maar natuurlijk moest en zou ik deze grappenmaker van een asshole laten zien dat ik wel degelijk de wettelijke leeftijd van 21 jaar had bereikt, dus ben ik stampvoetend mijn paspoort gaan halen. De tenentrapper legde nog wel uit dat het in de US verplicht is iedereen die er jonger uitziet dan 30 naar zijn of haar ID te vragen, dat maakte het dan weer ietsje minder erg:).

Anyways, aldaar nog eenmaal met iedereen gekletst en doei gezegd, echt zo raar om mensen met wie je vier weken lang zo intensief hebt opgetrokken, voor een groot gedeelte nooit meer te zien.
De hele bende daar sluit echter al om 02.00 uur dus redelijk vroeg afgetaaid om mijn slaap een beetje in te halen voor de laatste dag (vrijdag).

Vrijdagochtend iets te laat (lees: 10.30 uur) wakker geworden en mijn god dat was voor het eerst in vier weken dat ik een beetje uitgeslapen heb, heavy stuff. Ontbijt gemist uiteraard en door alle rompslomp die er aan vertrek vooraf gaat, zat ik pas rond 2-en aan mijn eerste hapje. Toen met vincent de metro genomen richting Downtown Boston om daar mijn laatste shoppingrondje te doen. Dikke lading Abercrombie & Fitch spullen ingeslagen voor Menno, broer en schoonzus zoals gewenst en toen snel verder voor mijn eigen spulletjes. Omdat ik zo'n dikke tas had en vincent een kleintje hadden we geruild en zijn daarna uit elkaar gegaan, helaas had V's verkoopster het label aan zijn shirtje laten zitten, dus toen ging bij elke winkel die ik in en uitging het alarm af, heel genant. Omdat ik niet bij vincent in de buurt was en hij het bonnetje nog had, wilde geen enkele winkel het er voor me afhalen 'company policy' My ass, ik liep compleet voor gek. Uiteindelijk toch nog een winkel bereid gevonden maar toen was voor mij de lol er een beetje af, dus ben daarna maar afgetaaid back to campus.

Snel gegeten, tipi nog ff gezien en daarna nog met Stephen en Han naar de Harvard Faculty Club geweest. VET COOL. Daar mag je alleen naar binnen als je Harvard docent of iets anders van dien aard bent. Stephen is ooit assistant geweest van een docent dus dat is iets 'van dien aard', wat hem toegang verschafte tot deze chique bedoening waar ik uiteraard totaal niet op gekleed was. We hebben 2 uurtjes thee gedronken en apfelstrudel gegeten en het was een bijzondere en wederom erg vermakelijke (*aardappel in m'n keel*) ervaring.

Stephen heeft ons beiden even afgezet thuis en daarna was het tijd voor de hel van het koffer inpakken, maar daarover later meer;)

Liefs,

Natasja

ps; inmiddels vanuit Washington DC!