Primero fin de semana

Hola!

Het gaat zoooooooooooooooooooooo goed met mij, ik ben happy, vrolijk, spreek vloeiend Spaans en ga elke dag uit m´n bol. Zo. En nu geen mailtjes of verzoekjes meer of ik misschien naar huis wil komen en of dit nou wel een goed idee was;). Haha, nee hoor heel lief, blijkbaar lezen jullie goed tussen de regels door. Maar hoewel in letterlijke zin de zon elke dag schijnt, is dat in figuurlijke zin niet constant het geval. Wel proberen Annerieke en ik kijken zo veel mogelijk Spaanse tv (Engelse films worden hier nagesynchroniseerd) en noemen ieder beestje zo veel mogelijk bij de spaanse naam. Ook even met de neus in de boeken gezeten vandaag, dat geeft me een goed gevoel; ik zal het leren!!!!!!!! Taal is de basis van de integratie, dat blijkt maar weer eens.

Om het verhaal weer even terug te brengen naar het chronologische volgorde: vrijdagavond zijn Annerieke en ik de stad maar eens ingegaan, en zijn tot de conclusie gekomen dat het nachtleven hier nog later begint dan in Nederland; rond 02.00 uur arriveerden we en la discoteca, en toen was de boel nog maar half vol. Even een goeie Mojito besteld, die heel professioneel in elkaar gedraaid werd door zo´n barmafkees met van die cocktailshakers, very impressive, uche uche. 7 euro´s lichter maar heel voorzichtig aan m´n half met citroen en bladeren gevulde glasos gelurktos, was wel gezellig. Uitgaansbeest zal ik nou eenmaal nooit worden denk ik, die gore rook, dat sletterige gedoe en die muziek die m`n kop bijna doormidden splijt, heb het altijd na een paar uurtjes wel weer gezien. Saai he, c´est moi. OF eeeeeh, nou ja ehm, kan zo snel niet op de Spaanse zegwijze komen (Oke, ik heb het nooit geweten ook!)

Rond vieren waren we weer thuis, wat uiteraard een flink gat sloeg in de zaterdagochtendbesteding. Toch nog rond half 11 opgestaan, later die dag met Annerieke nog een beetje de stad verkend, wat natuurlijk weer 1 grote boring bedoening was door die vervloekte siësta, zelf zou ik het omschrijven als ´Saaïsta´; alle winkels zijn dicht en er is geen hond op straat. En in tegenstelling tot wat ik altijd dacht, zijn de winkels echt van 13.00-18.00 uur gesloten. En dan weer tot 21.00 uur geopend. En ook de restaurants he, om 20.30 uur gaat de keuken open, niet te geloven. Maar dat went wel megasnel, omdat het zo warm is heb ik überhaupt kein hunger.

Omdat de zaterdag toch wel een beetje verspildos was, besloten we dat we de zondag iets nuttiger door zouden brengen. Daarom de folders van de plaatselijke (PLAAT-SE-LIJKE) VVV even doorgespit en daar kwamen we Whalewatching in Tarifa tegen, nou dat leek ons wel wat. Er stond bij dat we zouden vertrekken vanuit de haven, helemaal ideaal. Helaas bleek bij een closer look at the map bleek dat we de schaal van de kaart iets te gunstig hadden ingeschat, en dat Tarifa niet ff om de hoek is, maar potverdorie 3 uur verderop. HET ZUIDELIJKSTE PUNTJE VAN SPANJE MET UIZICHT OP MAROKKO. Waarom het dan bij de VVV van Malaga ligt is me een raadsel, vervoer naar de haven (van Tarifa dus!!! niet van Malaga!!) zat er nl. niet bij inbegrepen.
Als een gek met de busmaatschappij hier gebeld, nou daar snapten we de ballen van, dus toen maar naar het internetcafé. Gelukkig was die whalewatching pas om 01.00 uur ´s middags dus we hadden tijd genoeg om daar te komen, dachten we. Ware het niet dat de stopbus die langs al die Spaanse overwinterdorpen gaat, om 07.30 uur ´s ochtends al zou vertrekken. Ai. Tsja, snel aan onze nacht begonnen en zondagochtend voor dag en dauw opgestaan. Geen bus naar de vertrekplaats te bekennen natuurlijk, dus om 07.20 uur in de taxi gestapt en de taxichauffeur vriendelijk doch dringend verzocht muy rapido naar het busstation te gassen. Volgens mij vond die hombre het zelf ook wel mooi, want hij skeurde alsof z´n leven ervanaf hing en zodoende waren we keurig om 07.27 uur op plaats van vertrek. De halve eastcoast van Spanje doorgecruist, ging die chauff een half uur voor aankomst nog ff drie kwartier pauze houden, tuurlijk, todo el dia de tijd.

Eenmaal aangekomen in Tarifa bleek dat het de nationale wolkendag was, het was dus opeens nog maar 21C en Nederlands aandoende grijze rakkers staarden van boven op ons neer. Met onze bikini in de hand, badlaken om de nek en zonnebrand all over our bodies, snel een trui aangeschaft in een winkel waar Annerieke nog een kleine rendez-vous had met een kakkerlak. GADVER. Daar ga ik dus sowieso niet aan wennen, het betreffende kledingrek heb ik daarna angstvallig vermeden en ik wist niet hoe snel ik af moest rekenen.

Natuurlijk klaarde het om 12.45 uur op en hadden we die hele trui niet meer nodig, maar ach daar zal ik niet over klagen;), in NL is het alweer zwaar herfst hoorde ik, so I´ll zip my lips.

De whalewatching voldeed het eerste uur compleet aan mijn verwachtingen; NADA PESCADO. Nog geen goudvis te bekennen in de grote blauwe vlakte, totdat daar opeens......... Een complete walvissen familie opdook! In een ware kudde gingen ze exact synchroon kopje onder en weer boven, dat was zeker goud geweest op de Olympische Vissenspelen! Mijn camera draaide uiteraard overuren, fotootje hier, filmpje daar, en nog een voor de zekerheid, en nog een voor de zeker zekerheid, en nog een omdat die ene net met z´n vin flapperde, en nog een omdat ze nu met 5 naast elkaar zwemmen ipv 4, en nog een close-up, en een veraf, een overview en eentje met mezelf....... So on so on.

Nog compleet in extase van deze bijna tete-a-tete ontmoeting met onze vissenvrienden, werden we verrast door een flinke groep flippers, aka tuimelaars, aka zo´n-dolfijn-wil-ik-ook-in-de-vijver. Zo mooi, zo schattig, zo overweldigend, zo SUPER. En ze zwemmen dus echt me de boot mee he, als het schipje wat lager was geweest had ik ze aan kunnen raken. Ik kreeg er oprecht tranen van in m´n ogen. Het is zo puur natuur en die beesten zijn zo groot, rustig en onbezorgd, het was echt 1 van de gaafste dingen die ik ooit gedaan heb.

Na deze experience van formaat nog even wat rondgeslenterd en ergens gevraagd hoe laat de bus naar Malaga terugging. 17.40 uur werd ons gezegd. Rond die tijd keurig aanwezig, bleek dat die touringcar vol zat!! We hadden dus moeten reserveren! En dit was de laatste bus van die dag.. Oeps! Wel wist die onderuitgezakte kauwgomkauwende baliemedewerker ons nog te vertellen dat er aan de andere kant van Tarifa nog een bus ging naar een nabijgelegen plaats, waar ook bussen naar onze hometown zouden gaan, misschien dan he, zeker wist ie niks. Juist. Nou heuvels op en af, uiteindelijk 1,5 uur (!!!!) gewacht op de juiste bus, met uitzicht op Gibraltar naar het andere dorp gereden (ik ben de naam kwijt, sorry!) en ook daar moesten we nog ruim 40 minuten duimen draaien voor de -gelukkig rechtstreekse- autobus naar Malaga. Al met al doodop laat in de avond thuis, maar het was superrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

Vandaag hadden we een vrije dag omdat het hier een soort feestdag is. Nog niks van gemerkt, vanmiddag was het even Saaïsta als altijd. Er liepen wel opvallend veel net geklede mensen over straat, dus ik vermoet dat er nog wel iets staat te gebeuren.

Morgen moet ik 10 minuten een presentatie geven in het Spaans over ´iets dat ik leuk vind´. Eh, al zou ik alle Spaanse woorden die ik ken achter elkaar opzeggen, dan zou ik nog geen 10 minuten vol kunnen praten. Dat wordt dus weer een hel. En bern, ik ben ook in deze klas de slechtste, eigenlijk zou ik terugmoeten naar A1, ik weet echt helemaal NIKS meer van mijn Spaans van 1 jaar geleden. Maar dat vind ik dan weer iets te diep gezonken, dus ik blijf waar ik ben en ga gewoon hard er tegenaan.

Bedankt voor het lezen, het is weer tekst geworden van walvissenformaat, lo siento.

Liefs,

Natasja