Nos han robado.... Give me my Mac Back!

Nos han robado, oftewel ze hebben ons beroofd. Een Spaanse zinnetje dat ik gisteren noodgedwongen voor het eerst uitgesproken heb en wat ik waarschijnlijk niet snel zal vergeten. Helaas betreft het hier geen simpele grammaticale oefening in de Spaanse les, maar bittere waarheid. Vrijdagnacht is er namelijk ingebroken in ons appartement. Mijn splinternieuwe Macbook waas uiteraard roofgoed, tezamen met Annerieke´s laptop. Gelukkig hebben ze voor de rest niks meegenomen, op een DVD van mijn SATC dvd box na, die zat erin:(.
Het stomme is dat ik het achteraf nog gehoord heb ´s nachts ook. We gingen vrijdagavond slapen rond een uur of 1, en daarna was ik steeds onrustig. Ben er 2x uitgeweest, naar de kamer gelopen, rondgekeken en weer terug. Geen idee waarom. Toen ik voor een derde keer wakker werd hoorde ik de ramen ´gammelen´(bij gebrek aan een beter omschrijving), ik dacht nog ´goh waait het nou zo hard (het regende namelijk ook al, dat hoorde ik wel correct). Achteraf waren dat natuurlijk de nachtelijke bezoekers, ze zijn namelijk -ondanks het feit dat we op de 1e verdieping wonen- via het raam binnengekomen. Hoe dat zo, nou zo zo. Het huis naast ons wordt namelijk nog eh, gebouwd, dus er was daar allerlei bouwmateriaal voorhanden en ze hebben dus heel simpel een plank van die betonnen bouwval op onze airco gelegd, zo onze ramen opengeschoven, tadaaa pak alles maar wat je pakken kan. /$"&/$|~~¬¬#¬|@ en nu is dus mijn ziel, mijn zaligheid, mijn hart, mijn baby, mijn houvast, mijn laatste connectie met de Nederlandse taal, tezamen met al mijn typografische, fotografische, filmische en muziekale herinneringen, van mij vervreemd.

May de dader burn in hell.

Zaterdag heeft dus in het teken gestaan van het politiebureau en diepe rouw, want ja, rouw om een materialistisch goed bestaat ben ik achtergekomen. Het uit zich vooral in alle laptops die ik op tv of om me heen zie vervloeken, eindeloos meimeren over alle foto´s, filmpjes, documenten en muziek die ik kwijt ben, staren naar de lege plek op de tafel en terugdenken aan het moment dat mijn mac en ik elkaar voor het eerst diep in de ogen keken. Mijn lieve cycloopje weerspiegelde mij op zijn beeldscherm, het wit scheen me vriendelijk tegemoet op de zeldzame momenten dat hij uitstond, het appeltje vrolijk verlicht op de achterkant wanneer in gebruik. Go, went, gone...

Zucht.

Hoewel al mijn herinneringen op dit moment vertroebeld worden door dit droeve verlies, zal ik proberen te reproduceren wat zicht afgelopen week zoal nog meer in mijn leven heeft afgespeeld.

Naast de gebruikelijke Spaanse blunders (ik noemde 4x achter elkaar een boot - barco, een basco =land) heb ik deze week mijn Nederlands-Spaanse woordenboek laten liggen, dus vanaf nu zal het nog erger worden met de blunders, aangezien ik geen woorden meer op kan zoeken:S. Gelukkig is morgen de laatste les waarbij we stilletjes een film gaan kijken, ik zal wel per ongeluk een boer laten ofzo, kan me niet voorstellen dat er een hele les voorbij zal gaan zonder dat ik minstens 4x een knalrood hoofd krijg.

Verder heb ik een poging gedaan mijn vakken bij elkaar te sprokkelen, bleek dat die afgelopen week al begonnen zijn, oepsie. Beetje raar dat ze dat niet even melden, maar ja. Annerieke en dus snel op zoek naar de ons toegewezen mentor, maar die blijkt echt onbereikbaar te zijn, zoal via mail als en persona. Dusss nu weet ik nog steeds niet waar ik aan toe ben, alles is in het Spaans, van de vakomschrijvingen tot de vakken zelf aan toe. Heb alles maar uitgezocht wat verkoop en marketing behelst, en dan nog misschien een paar vakjes bij communicatie, hoop dat het genoeg is. En oh jaaaaaa natuurlijk doe ik de vervolgcursus Spaans op B2 niveau, toch weer even 2 ECTS in de pocket als ik die afrond.

In tegenstelling tot in NL worden de vakken hier trouwens 3 of vier keer per week gegeven. En nee niet de zelfde lessen, verschillende. Dus gewoon als ik 1 vak kies, krijg ik daar 4x in de week les van, muy intensivo. Nou ja, morgen maar weer eens op zoek naar onze begeleider en nu nog even wat rondzoeken. Zo nog eventjes richting een kroegje en dan van tukkenstein.

ENOUGH, ik kan geen vrolijke stukjes meer typen, dit toetsenbord voelt als vreemdgaan.

Liefs,

Natasja

ps: donaties voor de aanschaf van een nieuwe Macbook, tegen die belachelijke Nederlandse prijzen ipv die zalige dollar, kunnen worden overgemaakt op 36.90.70.232 t.a.v. Natasja Hoekstra.

Grapje. Niet doen. Lang leve de IB-groep.