Casas y Clases

Halloooooooooo lieve friends en familie,

Long time no see, time flies when you're having fun en zo kan ik er nog een paar clichés tegenaan gooien, but I'll better get back to business.

We hebben natuurlijk een aantal zaken te bespreken, jij, lezer en ik, schrijvende lamzak. Zoals wat? Nou poehpoeh ,dus jeetje, ach, guttegut, de afgelopen drie weken van mijn hectische, nimmer 2 dagen hetzelfde geleefde dagen in España natuurlijk! Luister en huiver, lees en beef, klik en stik!

Mijn laatste story is geëindigd met de mededeling dat mijn geliefde Macbookje, waar ik mijn ziel en zaligheid in gestopt en uitgehaald had, op een nacht is opgetild en meegenomen door gemene Spaanse mensen die te lui of te onnozel zijn om zelf een laptop bij elkaar te werken en hun plezier gevonden hebben in het ruïneren van andermans woonplezier en veiligheidsgevoel. Bij deze kan ik je mededelen dat noch mijn laptop, noch mijn woonplezier en veiligheidsgevoel de weg terug naar onze casa hebben weten te vinden en Annerieke en ondergetekende zodoende op zoek zijn gegaan naar een nieuw onderkomen die bij het noemen van het adres niet het predicaat 'onveilig', 'louche', 'achterbuurt', 'niet geschikt voor studentes' of zeg maar gerust 'ASAP get your ass out of there' opgeplakt krijgt. Na vele telefoontjes in gebroken Spaans en een aantal huisbezoeken uiteindelijk later onderdak gevonden bij een lieve dueño (=huisbaas) die bereid was zijn casa een maand lang voor ons vrij te houden, want ondanks wat ons zielige zieltjes is overkomen besloot onze huidige housepimp bikkelhard vast te houden aan de maand opzegtermijn, of anders was het byebye borg a 650 pietermannen. Vanaf 1 november een nieuw veilig, 4 hoog appartement waar het niemand, mits je naam spider- of superman is, gaat lukken om via het raam binnen te komen.

Ook heeft het plaatselijke vliegveld zijn diensten de afgelopen tijd andermaal bewezen door respectievelijk mijn moedervogel en mijn ScHaTJuh LiEfIe aLlEsJe hOuW fAn JoU 4-eVaH Menno af te leveren, wat mijn niveau van levensvreugde aanzienlijk deed stijgen voor zover dat al niet op een behoorlijk niveau lag.

Met muti (ja zo noem ik haar, afgewisseld door de bewoordingen vogel, maahaaam, mens en sporadisch 'mam') lekker een paar dagen op het strand gelegen, heerlijk tapas gegeten in de stad, toegekeken hoe ze genoot van alle mannelijke aandacht die haar blonde haren, bruin gebronsde huid en afgetrainde lichaam ten deel viel en hier en daar wat rondgekeken en gewinkeld in Málaga city. Omdat het misses zo goed beviel besloot ze al op dag 1 haar vlucht om te boeken naar dinsdag zodat haar en menno's bezoek elkaar nog overlapten ook, het was net alsof ik terug was in NL! Maar wel heel leuk. Helaas was ik bij beide personen te laat met ophalen van het vliegveld, ik had de avond van tevoren nog netjes aan de chauff gevraagd hoe lang de bus erover zou doen en met een stalen gezicht zei die Señor R. Ondjeomdekerk 30 minuten, daar waar de waarheid meer richting het volle uur gelegen was. Maar daar kwam ik natuurlijk pas achter toen ik tot twee keer toe een beteuterd gezichtje op het vliegveld mocht ontvangen dat daar met lijf en leden al respectievelijk een uur en een half uur stond te wachten. Well, you can't have it all, en wat valt er nog te klagen als je uitstapt in een door palmbomen omgeven, zonnige en zwoele stad waar je dochter / vriendin na luttele minuutjes aan komt bussen met een groot welkomstbord?

Menno had helaas iets minder geluk met het weer dan moederlief en trof helaas voor hem meer wolk dan zon. Hij verwachtte 6 dagen vol bakken om als een ware Overwinter Sjonnie knettersbruin terug te keren naar het herfstige Holanda. Helaas was het weertij gekeerd en beleefden jullie een paar dagen nazomer terwijl hier de lucht angstaanjagend veel grijstinten bevatte en er hier en daar zelfs enkele druppels regen de verdorde grond bereikten. Toch een paar heerlijke dagen gehad, het was zo fijn om weer even tegen hem aan te kunnen liggen 's ochtends en onze vertrouwde humor weer op elkaar te kunnen uiten. Heerlijk!

Woensdagavond zijn we nog op bezoek gegaan bij vrienden van menno die geëmigreerd zijn naar een dorpje hier vlakbij en daar een Spar Holandes zijn begonnen; een supermarkt met nur Nederlandse producten zoals pannenkoekenmix, snert, ontbijtkoek, hagelsag, etc. om aan de wensen van de overwinteraars en toeristen te kunnen voldoen. Hartstikke gezellig en uiteraard even wat spulletjes meegenomen, voor zover dat al niet gedaan was vanuit NL door Menno en Muti, die mijn voorraadkast voor de komende weken reeds hadden opgevuld met hagelslag, muisjes en pepernoten, mmm lief hoor.
Menno's CIOS-skills kwamen ook nog even van pas bij de beslissing om al dan niet niet de heuvel waarop 1 of ander kasteel hier is gevestigd per voet of per bus te beklimmen. Mijn voorkeur bevond zich overduidelijk bij het beperken van de wandeling tot de bushalte, maar ik heb me laten overtuigen door goed beargumenteerde uitspraken als 'ach kom op', 'luilak', 'dat is goed voor je', 'het is maar een klein stukje' en 'het is niet zo stijl als het eruitziet'. Dat laatste was overigens pertinent onwaar, maar goed. Met frisse tegenzin de kuitspieren flink aan het werk gezet en onderweg mooie kiekjes geschoten, leuk leuk leuk.
Helaas was het maandagmorgen alweer tijd om goodbye te zeggen en dus namen we na en bus- en treinrit afscheid bij de douane, snif! Na m'n arm helemaal lam gezwaaid te hebben was het weer tijd om terug te gaan naar het 'normale' leven hier, want ook de colleges zijn ondertussen alweer een paar weken bezig.

Mijn zelfgekozen vakkenpakket alhier bestaat uit de volgende onderdelen:

Introdución a la economia
Dirección Comercial
Lengua extranjera aplicada a la publicidad
Dirección y marketing de la empresa familiar

En uiteraard de cursus Spaans 2x2 uur per week.

Vreemde gewaarwording is dat hier, in tegenstelling tot ons kikkerlandje, de colleges 3 of 4x per week een uur lang gegeven worden. Zo heb ik met uitzondering van donderdag elke dag een uur Economia, en ren ik de eerste 4 werkdagen van de week elke dag om 18.02 uur het lokaal binnen om Dirección comercial te volgen. Enerzijds is dat fijn omdat ik beschik over een concentratiespanne van 4 minuten, anderzijds is het een tijdrovend geheel, aangezien de lessen verspreid over de 2 campussen die Malagá rijk is, plaatsvinden. Tweede opmerkelijk puntje is dat hier tot tien uur 's avonds lesgegeven worden en ook een Siësta niet ontbreekt in het Spaanse onderwijssysteem. Dat betekent dat de lessen óf vroeg in de ochtend of vanaf een uur of 4/5 plaatsvinden, en ik dus 's middags uit het raam zit te staren omdat alle winkels dan ook dichtzijn en ik nog altijd geen boeken heb aangeschaft en geen sociaal leven heb ontwikkeld.

Wat betreft het volgen van de colleges zelf; die uitdrukking heeft voor mij een tweede betekenis gekregen sinds ik hier zit; ik volg namelijk geen woord van wat er gezegd wordt. Fysiek ben ik weliswaar aanwezig en ook mijn concentratie bevind zich op de plaats van bestemming, echter het gedeelte in mijn hersenen dat zich bezig zou moeten houden met het omzetten van Spaanse klanken naar woorden en deze vervolgens dient te vertalen naar het Nederlands, weigert tot op heden dienst. Maar ik zet dapper door en hoop op een dag wakker te worden met een tongval en spraakvermogen waartegen de Andaluciërs usted zouden zeggen.

BASTA!

Adios,


Natasja